How a negative can be positive

Sinds medio maart ben ik minstens tien grijze haren rijker, maar hey, we liggen er... Op het strand van Asterias, Pythagorion te Samos. Dit jaar heeft de reis nogal wat voeten in de aarde gehad. Eind februari hadden K&M en ik na kort aftasten bij elkaar en nog korter overleg de inmiddels derde strandvakantie naar Samos geboekt. We zouden eind juni een weekje gaan, want bij Kelly en mij waren er sowieso nog plannen om in het najaar weer een reis te maken. Ondanks de zich muterende Corona bleven we hoop houden, maar toen begin juni duidelijk werd dat we toch echt niet op de 22e naar Samos konden vliegen, hebben we de reis naar 17 augustus verplaatst. En omdat we verwachtten in 2020 toch geen reis meer te kunnen maken, hebben we i.p.v 8 dagen maar meteen 11 dagen geboekt. Het heerlijk vooruitzichtje was twee maanden vertraagd, maar alsnog was het een fijn idee dat we daar, mits de Corona-goden ons een beetje goed gezind waren, snel naartoe konden vliegen en we even de eenzame Corona tijden van niet sporten, geen familie of vrienden zien, geen leuke verzetjes, (tijdelijk) thuiswerken, terugkomen van missie midden in een sociale lockdown en van coffee to go, konden vergeten. Luisterend naar deuntjes, blik op oneindig naar de zee turend en de zon op onze huid voelend. 

Uit contact met het Samos-front leek het goed te gaan met de opening van het eiland voor de toeristen per 1 juli. Is het strand open? Yes. Zijn de restaurants en bars open? Yes. Hoe gaat het met jou daar? De één zegt: ‘het gaat goed hier, best druk’. En de ander zegt: ‘Corona brengt onze hele economie in gevaar de komende tijd, dit heeft veel gevolgen’. Duidelijk verschilletje van visie, deze twee heren. Maar ok, wij komen eraan, dus no worries, want wij willen genieten en het fijn hebben en wij gaan gewoon heul veul vertier naar het eiland brengen en een paar centjes! 😂🤪

Eind juli kregen we te horen dat we een Passenger Locator Form moesten invullen om in Griekenland te worden toegelaten. Braaf als wij zijn hadden we alles netjes bijtijds ingevuld. Goed teken, want dan gaan de grenzen in ieder geval niet dicht. En toen stuurde Mieke een week voor vertrek een bericht van nu.nl door dat reizigers naar Griekenland verplicht waren een geprint negatief testresultaat voor Corona te kunnen overhandigen. En het tijdsbestek tussen afname van de test en aankomst in Griekenland mocht niet langer dan 72 uur zijn. Dit was de eis en verder moest je maar lekker zelf uitzoeken waar je die test, met afreisverklaring, dan kon laten afnemen. Uiteindelijk hebben we alledrie op vrijdag een wattenstaaf in mond en neus geboord gekregen, na €90 te hebben afgetikt. En toen was het wachten op het resultaat. En dat is best spannend zo last minute voor je vlucht en gezien het feit dat je het Corona virus bij je kan dragen, zonder symptomen te vertonen. We zouden zaterdag voor 12u ‘s nachts het resultaat ontvangen. Wachten is al niet mijn favoriete hobby, maar wachten wordt extra vervelend als je hele vakantie er vanaf hangt. Ik weet het: er gaat helemaal niemand dood als Nathalie een jaartje niet op vakantie kan. Maar na zo’n vreemde start van 2020 en een nieuwe baan waarin ook weer de nodige energie moest worden gestopt, had ik toch wel erg sterk de behoefte om weer lekker op Samos te vertoeven met de meiden. 😎☀️

Het heen en weer ge-app werd steeds zenuwachtiger zaterdagavond. Lekker slapen zat er al een week niet in door de warmte, maar deze nacht was ook niet 1 voor in de boeken... Zondag om 7.45 uur appte Kelly dat zij haar -negatieve- testresultaat had ontvangen! Maar wel zonder paspoortnummer. En dat hadden die Grieken op woensdag nog ff laten weten, dat dat nummer er ook echt op moest staan. Om 09.00 uur had Mieke de hare ook ontvangen, ook negatief en zonder paspoortnummer. Shit, nu ik nog... Het zal toch niet? Wat gaan we eigenlijk doen als 1 van ons positief is getest? Ik had de meiden natuurlijk 200% hun vakantie gegund, maar had er wel een stevig potje om gejankt als.... Ik ging al denken: ik gebruik één van de sterkste neussprays die er bestaat: misschien kunnen ze daardoor de uitslag minder goed beoordelen. Ik ging steeds verwoeder poetsen in mijn huis, maar om 10.00 uur was ik toch echt klaar en gaf ik me maar over en ben ik op mijn doorgezakte stretcher op het balkon gaan liggen. Iets over elven kreeg ik de verlossende sms en drie lange minuten later de afreisverklaring, met paspoortnummer erop. Had mijn mail van die ochtend met hier en daar HOOFDLETTERS misschien toch nog effect gehad... 😏 Normaal streef ik er toch naar om alle testen in het leven met positief resultaat af te ronden. Nog nooit was een negatief resultaat, op een enkele SOA- en zwangerschapstest na, in mijn leven zo positief! K&M konden de koffers gaan inpakken (iedereen die mij goed kent weet dat die van mij al twee weken van tevoren klaar is ☺️ Niets zo leuk als voorpret) en ik kon met een gerust hart gaan douchen en een kraamvisite afleggen. Om half 12 ‘s avonds hadden we alle drie de QR code van de aangevraagde PLF in onze mailbox en konden we opgelucht nog 4 uurtjes in bed liggen. Ik ben op de valreep nog 6x gestoken door een mug 🦟🤬, maar all ends well: na een hobbelige landing en een hartelijke ontvangst van Petros konden we naar de family room om snel de koffers uit te pakken en de reiskleding te verruilen voor strandkleding. Voor Pampus liggen in 33 graden met je voeten in het zand en uitzicht op de zee: ik ben zeer tevreden voor nu. We hebben nog wel wat moeite met afschakelen na al die vreemde weken en maanden, maar dat zal vanzelf wel komen 🥰😎🏝