Don’t be like the rest of them, darling

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik de afgelopen weken thuis optimaal heb genoten. Wat heb je dan gedaan, vraag je je misschien af? Nou, helemaal nix speciaals eigenlijk, voornamelijk veel gehoest 🙁, gewandeld, gesport, kerstfilms op Netflix gekeken, geschreven, gehuild, nagedacht, cappuccino gedronken en uitgerust. Vooral als je weet dat iets eindig is, zoals nu mijn vrije tijd, vrijheid en gereis aan een einde komen, ga je er bewuster en (nog) dankbaarder mee om.  

Ik heb de afgelopen maanden weer de rust gevonden om tevreden te zijn met mijn eigen gezelschap, te genieten van een ☕️ en wat leesvoer in een café in Amsterdam/IJburg/Diemen/Naarden/Laren of Blaricum, oud zeer van jaren geleden te verwerken & af te sluiten en te bedenken wat ík graag wil. Ik heb nog geen idee of ik de juiste keuze heb gemaakt door mijn sabbatical vroegtijdig te beëindigen en weer te gaan werken per januari. Maar ik ben bang dat ik echt lui word en teveel ga wennen aan mijn dag zo indelen als ik dat wil... Weg met die wekker!! 😂 Maar zoals Van Dik Hout het zo mooi zong: 

Vergeet niet dat

de keuzes die je maakt 

de juiste zijn, 

want je hebt ze zelf gemaakt. 

Het jaar 2019 is voorbij gevlogen. Het kerstontbijt bij Rivièra Maison staat nog vers in mijn geheugen gegrift, en toen ik in gedachten alles de revue liet passeren bedacht ik me eigenlijk maar één ding: ik voel een intense trots voor mezelf dat ik heb gekozen en gedaan wat ik wil, waarvan ik dacht dat het mij gelukkig zou maken. Stap 1 daarvan was naar het Westen verhuizen. En al was het zeker niet een aaneenschakeling van geluksmomenten, ik heb er wel weer van geleerd, ik heb een paar hele mooie, pure mensen ontmoet, en dat aparte karaktertje van mij is er denk ik ook weer een stukje van gegroeid. Een mooie kerstgedachte voor mezelf, denk ik wel. ❤️ Ik meld me volgende week weer, dan vanuit Israël.