Wake me up when it’s all over

Het duurt maar en het duurt maar en we zijn nog lang niet klaar. Ik vermaak me op zich prima, maar het is wel saai. De puzzel van 1000 stukjes is nog niet gelegd, maar sudoku’s worden des te meer gemaakt. Begin van deze week had ik mijn eerste echte Corona-tantrum (woedeaanval). Ik was het ff zó beu, dat opgelegde vacuüm en nix kunnen doen als uitlaatklep, dat ik ‘s ochtends mijn föhnborstel keihard op de grond in 10 stukken heb gesmeten. Als ik niet had moeten werken, had ik ff lekker een pot lopen janken, maar het was eigenlijk ook wel weer snel voorbij. Ik ben uiteindelijk wel blij met het werkritme dat ik nog heb: gewoon van half 9 tot half 6 op kantoor zijn en de avonden me telkens proberen te zetten tot hardlopen. Dat gaat nog niet zo lekker. Gisteren zat ik op mijn doorgezakte stretcher in de zon in een bikinitop en een kort broekje en ik keek naar beneden en dacht: zie ik daar nou een kleine Corona-prul ontstaan? 😱 Van 3x in de week sporten ga ik naar 0 in de afgelopen maand. Dat is wel ff wennen. Gelukkig heb ik geen Corona-vreetbuien en wandel ik nog wel veel in het weekend. Ach, wat zal het ook. Er komt vanzelf weer een tijd dat ik me lekker kan uitleven op de fiets of hardloopband (of in bed 😂). Na het zonnen ben ik gisteren lekker een stuk gaan lopen en heb ik voor het eerst sinds weken een heerlijke cappuccino to go gehaald. Lekker man, hij smaakte goed in het zonnetje! Maar ik kan niet wachten om gewoon weer met vrienden en vriendinnen uit eten te gaan, te lunchen en te borrelen, dom lullen, lachen en mensen kijken. 

Het is wel fijn om nu eens niet met half medelijden te worden aangekeken omdat je vrijgezel bent. Veel vrouwen hoor ik nu zeggen: ik wil strax minstens een week weg, in een hutje op de hei of ergens in de zon zitten, en man en kinderen mogen niét mee, ben ze he-le-maal zat! En dan grinnik ik in mijn vuistje. Ik snap het helemaal en het lijkt me ook enorm lastig om dagen, weken thuis te moeten werken, je kinderen achter de broek aan te zitten voor online lessen en ze te helpen met huiswerk waar je zelf geen reet van snapt omdat het 100 jaar geleden is. En dan nog het huishouden doen en je proberen te motiveren om te sporten. En dan waarschijnlijk nog een kerel om je heen die ook op je zenuwen gaat werken, omdat je beiden niet meer je eigen ding kunt doen buitenshuis. Jaja het is zo wat.....

Vandaag heb ik voor het eerst een Corona-date gehad: picknicken in het Amsterdamse bos, met natuurlijk de 1,5 meter afstand. Ik kwam aanrijden en zag hem al lopen en dacht voor de 100ste keer: shit, daar gaat weer 2 uur van mijn leven, dit wordt m niet... Maargoed, ik ben dan ook niet zo dat ik weer rechtsomkeerts maak en een appje stuur met één of ander lame excuse. Waarom was deze ‘man’ in kwestie het dan weer niet in mijn kritische ogen? Nou, hij liep als een kip, met zijn hoofd naar voren knikkend, had een pens, was net zo groot als ik en was ook nog iets te dol op alcoholische consumpties (ok ok, ik had mijn 3 glazen wijn eerder op dan hij). Kan er leuk mee praten en zal er een leuke drinkavond mee hebben, maar dat is echt niet wat ik wil in een man. Maargoed, we hebben het weer eens geprobeerd hè 😏 Ik ben na 2 uur non-gesprekken naar mijn ivoren toren gereden en heb lekker een rondje in de buurt gewandeld, me op mijn balkon gesetteld en met veel plezier naar mijn reisfoto’s gekeken. Dat mis ik nu wel, reizen. Indrukken en prikkels opdoen, interactie en andere culturen meemaken. Kan niet wachten tot mijn volgende reis!

Fijne Paashaas iedereen en stay safe! 🐣